Oblężenie Budapesztu i Dzień Honoru

Węgierski honor

11 lutego 1945 to der Tag der Ehe. Dzień Honoru, który symbolizuje dramatyczne zmagania się Węgrów z historią. Postanowienia z Trianon były totalną klęską węgierskiej polityki zagranicznej. Wyzwoleńcza walka z 1849 roku o suwerenność i jej klęska w 1849, ugoda z Habsburgami, niedocenienie elementu sił mniejszości narodowych zamieszkujących tereny węgierskie i próba naprawy tego doprowadziły do sytuacji, gdzie Węgrzy ufając jeszcze w naprawienie swoich błędów w II. wojnie światowej sprzymierzają się z naziztoskimi Niemcami. Z nazisotwskimi Niemcami, których ideologii i postanowień w imię honoru do końca zaakceptować nie mogą. Nie zgadzają się na prowokacje w Czechosłowacji,  wstawiają się za Polską. Nie pozwalają na przerzut wojsk i broni, którą Niemcy chcą skierować do walki z Polakami węgierskim taborem kolejowym. Wobec polski za punkt honoru uznają otworzenie granicy i przyjęcia ponad 100 tysięcy polskich uchodźców. Nie zgadzają się na zaatakowanie Jugosławii. Nie udało się. Pal Teleki popełnia honorowe samobójstwo, bo wcześniej w imieniu Węgier podpisał z tym krajem pakt o  nieagresji. A jednak. A jednak stanowisko i wartości Węgier zostają przemielone przez politykę zagraniczną Wielkich Tego Świata. Historia wystawia im rachunek.  

Po szczegóły odsyłam do świetnego artykułu Andrzeja Fedorowicza, który opisuje wydarzenia z tamtych dni bardzo rzetelnie, szczegółowo i emocjonalnie. Czyta się jak powieść.