Blog Ojciec i węgierskie “Pokolenie Kaczych Opowieści”

Akcja rozgrywa się w czasach, kiedy jedyny dostęp do bajek, a zwłaszcza zachodnich kreskówek, stanowiła telewizja publiczna. Nie było komercyjnych kanałów dla dzieci. Zestaw bajek pojawiał się raz na jakiś czas w wyznaczonych godzinach w telewizyjnej “Jedynce” lub “Dwójce”.

Nie trzeba było ściągać dzieci z podwórka, czy siłą odrywać od PS, same przychodziły. Choć większośc z nich nie nosiła zegraków, byli punktualni. Wystarczało, żeby jedna mam zawołała z okna “ Gáááááábor”, albo “Száááándra” (najpopularniejsze imiona na Węgrzech nadawane w latach 1985-1994) i wszystkie dzieci “na łeb, na szyję” biegły, by zasiąść przed telewizorem. Rozpoczynało się niedzielne popołudnie z bajkami “Walt Dinsey bemutatja” czyli Walt Disney prezentuje. 

Jest niedzielne popołudnie, 12 grudnia 1993 roku. Najmłodsi zgromadzenie przed odbiornikami z zapartym tchem oglądają 37 odcinek pierwszego sezonu “Kaczych Opowieści” pt. “Gruba ryba ma nawet wieloryba”, w którym Sknerus McKwacz (po węgiersku Wujek Dagobert, Dagobert bácsi) zamierza wygrać konkurs na najbogatsza kaczkę na świecie. Zleca przewóz majątku statkiem, a dla niepoznaki i zapewnienia bezpieczeństwa, towar oznacza jako “lody”. Siedząc z siostrzeńcami w domu nagle dowiaduje się, że statek został zaatakowany przez wieloryba, a jego “lody” zostały połknięte przez morskiego potwora. Na wieść o tym wpada w szał, wskakuje na stół i wykrzykuje “morski potwór połknął moje lody, morski potwór połknął moje lody”. I w tym kulminacyjnym momencie bajka zostaje przerwana, zastępuje ją biało czarny przekaz w tle z muzyką “Marsza pogrzebowego” Chopina. A za chwilę węgierski minister spraw wewnętrznych Péter Boross przekazuje informację o śmierci premiera Węgier Józsefa Antalla.